سلام و صد سلام

امان از این مشغله فکری که باعث میشه حتی شبها نتونی خوب بخوابی . از بس در طول روز فکرم درگیره شبها هم توی خواب همون دل مشغولی ها دست از سرم بر نمی دارن . چند شب پیش خیلی خسته بودم

سر شب مثل بچه هایی که باید ساعت 10 بخوابن رفتم و خوابیدم اونقدر مغزم خسته بود که به هیچی جز خواب فکر نمی کردم. خلاصه خوابیدم یا به عبارتی بیهوش شدم. بماند که کلی خواب دیدم و کلی دویدم و حرف زدم و استراحت نکردم

انگار مغزم هم موقع خواب سرکار بود و داشت کار می کرد جوری که از بیداری بیشتر خسته شدم . بعد احساس کردم که صبح شده و باید بیدار بشم . اما دو به شک بودم چون سکوت سنگینی حکم فرما بود از سر و صدای رفت آمد ماشینها خبری نبود

پیش خودم گفتم لابد امروز روز خلوتی خواهد بود. خلاصه بیدار شدم و به ساعت موبایل نگاه کردم ساعت شش و دو دقیقه بود پیش خودم گفتم یک ساعت وقت دارم ولی چقدر تشنه هستم برم یک لیوان اب بخورم بعدش

این یک ساعت رو می خوابم . انگار اصلا نخوابیدم خیلی خسته هستم .سر راهم دیدم نادر خوابه گفتم ای دل غافل نادر خواب مونده چه خوب شد من بیدار شدم ، پس صداش میکنم که بیدار بشه . رفتم و گفتم نادر خواب نمونی دیرت می شه

اون بنده خدا یه نگاهی به من انداخت و من دیگه صبر نکردم عکس العملشو ببینم . رفتم اشپزخونه و اب خوردم ، موقع برگشت چشمم خورد به ساعت روی دیوار، دیدم ساعت دو نصفه شبه ! وسط اتاق وایسادم و به ساعت زل زدم .

وای یعنی ساعت دو هستش و من نادر بیچاره رو بیدار کردم که بره سرکار!!  به نادر نگاه کردم که گوشی به دست خواب بود یه لحظه چشماش و باز کرد و بهم نگاه کرد، بهش گفتم ببخشید من ساعت و اشتباه دیدم . بهم زل زد و بعد از چند لحظه خوابید.

خدارو شکر کل این ماجرا خواب بود و متوجه نشده بود . البته خوب شد بیدار نشده بود و گرنه کلی به جونم غر می زد که بد خوابش کردم. دویدم سمت اتاق و گوشیمو دوباره نگاه کردم دیدم ساعت دو و شش دقیقه رو شش و دو دقیقه دیدم.

از یه طرف خنده ام گرفته بود که نصفه شبی می خواستم نادر و بفرستم سرکار از یه طرف هم خوشحال که کلی وقت دارم دوباره بخوابم . این هم از مشغله های فکری که نصفه شب نه می زاره خودت بخوابی نه دیگران .